Για ποιο λόγο η Ελλάδα ζήτησε το 2010 τη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και για ποιο λόγο συνεργάστηκε μαζί του τόσα χρόνια; Οι λόγοι ενδέχεται να είναι γενικά πολλοί και διαφορετικών ειδών (οικονομικοί, πολιτικοί, γεωπολιτικοί κλπ). Πολλά επίσης ενδέχεται να είναι και τα αντεπιχειρήματα όσων πιστεύουν ότι ίσως δεν έπρεπε να το είχε κάνει. Στο παρόν κείμενο όμως, όπως και σε όλα τα κείμενα της ιστοσελίδας μας, θα δούμε αποκλειστικά όσα η Οικονομική Επιστήμη προστάζει. Θα δούμε, εν συντομία, τι κίνητρο έχει μια χώρα με οικονομικές δυσκολίες, και πιο συγκεκριμένα με δυσκολίες να δανειστεί από τις αγορές (ενδιαφερόμενους επενδυτές δηλαδή, όπως τράπεζες και συνταξιοδοτικά ταμεία)1,2, να ζητήσει τη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Για αρχή, μια χώρα που μέχρι σήμερα συνήθιζε να καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα αντιστοιχούν στο εγχωρίως παραγόμενο εισόδημά της, δηλαδή συνήθιζε να έχει περισσότερα έξοδα απ΄ ότι έσοδα και να καλύπτει τη διαφορά αυτή με δανεισμό, αν μια μέρα δε μπορούσε να δανειστεί άλλο θα ερχόταν αντιμέτωπη με πολλά προβλήματα.3 Συγκεκριμένα θα έπρεπε πλέον η κατανάλωσή της να μειωθεί στο επίπεδο του εγχωρίως παραγόμενου εισοδήματός της, να αρχίσει να ξοδεύει δηλαδή με μιας πολύ λιγότερα ώστε τα έξοδα να είναι ίσα με τα έσοδά της.3
Αν μάλιστα υπήρξε για πολλά χρόνια δανειζόμενη με αποτέλεσμα να έχει συσσωρεύσει χρέος, τότε θα έπρεπε:
Με την παρουσία όμως ενός δανειστού εσχάτης ανάγκης όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ή ο ESM), η χώρα που δεν έχει δυνατότητα να δανείζεται από τις αγορές μπορεί να αποφύγει όλα τα παραπάνω, δανειζόμενη πλέον από τους οργανισμούς αυτούς.6 Τέλος, με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζει παράλληλα και τον απαραίτητο χρόνο που χρειάζεται ώστε, μέσα από τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται, να ξεπεράσει τα προβλήματα που την οδήγησαν στην άσχημη οικονομική κατάσταση.7